Nie próżnuję.

          Dziękuje wszystkim odwiedzającym mojego bloga za słowa otuchy w moich zmaganiach w poszukiwaniu pracy. Dziękuje za dobre rady odnośnie założenia własnej działalności. Myślałam o tym ale trochę mi brak odwagi, trochę umiejętności odnośnie prowadzenia firmy, a głównie  brak wiary, że  z rękodzieła robionego własnymi rękami da się choćby maleńką firmę utrzymać. Przy zalewie chińskiej tandety, ogromie  sklepów z używanymi rzeczami na wagę  trudno jest znaleźć odbiorców rzeczy robionych ręcznie no chyba, że w cenie  poniżej kosztów materiałów. Koszty  prowadzenia działalności są stałe i trzeba też mieć stały przychód, żeby nie dopłacać do interesu. Była już dyskusja blogowa na temat wyceny rękodzieła ale  moim zdaniem  przy rzetelnej wycenie nikt by naszych prac nie kupił bo byłyby za drogie. Szukanie odbiorców i jednocześnie produkowanie nowych rzeczy które przy rękodziele są  czasochłonne  nie wydaje mi się możliwe do pogodzenia. Moja córka zawsze mi powtarza, że nie zarobię robiąc coś na sprzedaż bo nie umiem robić byle jak, byle by było, byleby sprzedać. Chyba za dużo wkładam serca w swoje prace a może nie umiem już pracować jak maszyna bo i wiek  robi swoje.

               Nie próżnuję jednak  nadal z zapałem filcuję, wciągnęła mnie ta technika i lubię to robić. Raz mi wychodzi lepiej raz gorzej ale ćwiczę , ćwiczę. Pisałam już wcześniej, że chciałabym zrobić sobie torebkę , zaczęłam więc od małej torebki czyli etui na telefon.Jak wyszło, tak wyszło mnie się podoba a to przecież etui  na mój telefon.