Wymianka z motylami

    Zapisałam się na wymiankę u Czarnej damy  Misiowy zakątek To cykliczna wymianka którą Lidzia prowadzi  narzucając co miesiąc  inny temat.  W lutym były to motyle. Zajrzyjcie na strone Czarnej damy zobaczycie co przygotowały inne dziewczyny a może skusicie się  na kolejną wymiankę teraz jest to wymianka z kolorem różowym.
     Los wybrał mi Bożenę G Moje cudawianki i to dla mniej przygotowam prezenty z motylami. 
     Przygotowałam kilka moich prac : torebkę z motylem, ocieplacz na kubek, etui na cokolwiek, karteczkę oraz  szydełkowe motylki. Lidzia prosiła aby w paczuszkach nie było niczego co nie jest związane z motylami Słodyczy  z motylami nie znalazłam  zapakowałam więc słodkości  w papierki i przykleiłam papierowe motyle.

Torebka zakupowa na długich rączkach  z wrabianym wzorem motyla. Wykorzystałam cieniowana włóczkę aby motyl był kolorowy.

Karteczka skromna bo nie bardzo umię robić kartki ale obowiązkowy szydełkowy , cieniowany motylek  na karteczce się znalazł. 

Dla mnie prezenty przygotowała  Basia z bloga Tworzenie z pasją i zamiłowaniem.Zobaczcie jakie cudeńka do mnie dotarły.
Piękna zawieszka motyl, niezwykłej urody karteczka, włóczki, kordonek ,słodycze (były jeszcze cukiereczki ale nie doczekały do zdjęcia-porwały je wnuki), aplikacje motyle  i przepiękne pudełeczko a w nim cudny album.

Już samo pudełeczko jest dziełem sztuki a w nim był taki oto album .

Obfotografowałam go z obu stron , każda jest inna , każda piękna.

Dziękuję Basiu  za  przepiękne prezenty. To rzeczy których sama nie potrafię zrobić  i tylko dzięki wymiance mogę  sie nimi nacieszyć. Lidziu Tobie też bardzo dziękuję bo  dzięki Tobie ta wymianka została zorganizowana. 

Malutkie podziękowania.

Jakiś czas temu zapisałam sie  na Candy u Esophie szyje Udało mi sie wygrać  zabawę i otrzymałam    upragniona nagrodę:  cekinową, złotą kosmetyczkę ale oprócz niej dostałam dużo więcej prezentów. Opisałam wszystko  tu   Szczęściara  i kto nie widział wspaniałych "uszytków" Esophie to zapraszam do ogładania.
Dziękowałam już  Esophie    mailowo, podziękowałam  na blogu  ale chciałam też podziękować jej inaczej.  Wysłałam jej koronkowe jajeczka zawieszki. Wydziergane szydełkiem z kordonka  w wiosennych kolorach. Jajeczka doszły mogę więc je pokazać i po raz kolejny podziękować za piękne, dopracowane  prezenty.

PS.
Ostatnio na spotkaniu musiałam długo tłumaczyć  jak to jest możliwe, że ktoś  przysłał mi  tyle pięknych rzeczy za darmo , na swój koszt.  W zmaterializowanym świecie  gdzie jest tylko coś za coś  taka postawa nie mieści się w głowie. Kto nie jest rękodzielnikiem z pasją nie potrafi tego zrozumieć, że chcemy się dzielić tym co robimy.

Motyle i kwiaty

  Kilka osób pytało mnie  o moje swetry z ozdobami  z  czesanki  filcowanej igłą. Jak się zachowują w noszeniu i po praniu .

 Swetry z filcowanymi ozdobami już prałam, ale  ręcznie.  Nic się z nimi nie dzieje, nic nie farbuje, nie ma dziur, nic się nie psuje.

Swetry noszę pod kurtkami więc czasem  trzeba odciąć skulkowaną czesankę bo wełna lubi tworzyć kuleczki gdy jest pocierana.  

     

     Jak zauważę jakieś  luźne   pasma czesanki , albo zaczepię czesankę zamkiem kurtki lub rzepem to kilka ruchów igłą i temat załatwiony. I jeszcze jedno jak już się wzór "opatrzy" to zawsze można  go odrobinę zmienić dokładając kolejne rzeczy np. kwiaty, liście, ptaki albo co tam jeszcze nam się w głowie narodzi.

Prywatna zima.

    Nie wiem jak tam u Was ale u mnie zimy nie ma.  Nie było śniegu ani mrozu. Nie wyciągnęłam zimowej kurtki ani ciepłych butów. Zrobiłam  więc sobie prywatną zimę.
   Duży sweter a właściwie tunikę dostałam w prezencie. Trochę poleżała w szafie  bo  miała za długie rękawy , za duży dekolt a na dodatek była strasznie długa (jestem niziutką osobą) ,  dół nie wykończony ściągaczem  zwijał się i falował  tworząc jakby falbankę. Żle się w niej czułam, wyglądałam jeszcze gorzej.
    Już miałam ją oddać potrzebującym ale  wymyśliłam sposób aby ją jednak  przerobić dla siebie.  Tunika jest  bawełniana , robiona maszynowo dość luźnym ściegiem ale nie cięta.  Poprułam   kawałek bocznych szwów i szwów rękawów , obcięłam  rękawy i dół tuniki , złapałam oczka na druty a potem zrobiłam wykończenie szydełkiem wykorzystując włóczkę z poprutych odciętych kawałków. Dekolt również obrobiłam  szydełkiem przy okazji zmiejszając go. Ścieg rakowy uzupełnił całość i przy rękawach i na dole i przy dekolcie.
    Następnie wyhaftowałam sobie  na  swetrze (bo to już nie jest tunika tylko długi sweter) zimowe drzewko   ze śniegiem i ptaszkami. To wzór na haft krzyżykowy ale ja go wykorzystałam  inaczej . Sweter nie jest haftowany krzyżykami ani haftem płaskim tylko  prowadziłam nitkę tak jak jest dziany sweter. Śnieg haftowałam  włóczką "trawką" , resztę grubą bawełną. Haftowałeście już swtery? Ja zrobiłam to pierwszy raz,  dotychczas to tylko rękawiczki i mitenki ozdabiałam w ten sposób.  Jak Wam sie podoba moja prywatna zima?

Szczęściara

      Tytułowa szczęsciara to właśnie ja. Wygrałam Candy u Esophie szyje.  

    To moja druga wygrana u Esophie , w 2018 wygrałam u niej olbrzymią torbę . Opisywałam ją tu  Torba XXL. Torba ma swoją dalszą historię . Podarowałam ją pięknej , wysokiej  tancerce tańca towaryskiego. Dla niej torba jest w sam raz i mieści wszystko co potrzeba. Torba jeździ teraz sobie po całym świecie na największe turnieje tańca towarzyskiego. 

     Tym razem do wygrania była śliczna kosmetyczka cała w cekinkach. Lubię takie torebeczki na drobiazgi więc zapisłam się do zabawy i ją wygrałam. 

Kiedy przyszła paczka od Esophie okazało sie, ze wygrałam znacznie więcej. Dostałam drugą kosmetyczkę , dwa kalendarzyki, czekoladki,  breloczek do kluczy oraz super torbę  na zakupy. Wszystko śliczne starannie uszyte i wykończone, zajrzyjcie na jej  blog    , zobaczcie jakie fajne rzeczy tworzy. 

A tu zdjęcia moich prezentów. Prawda, że jestem szczęściarą?

Kwiatowy sweterek

        Zachęcona motylami z poprzedniego wpisu wyciągnęłam kolejny sweterek do ozdobienia. Tym razem nic nie skracałam ani  zmniejszałam bo to mój sweterek. Też szary więc mogłam sobie pozwolić na dowolne kolory filcowanej ozdoby bo wszystko  do szarego pasuje. Ufilowałam sobie kwiat,  na sucho czyli igłą. Dodałam kilka nitek wełnianej włóczki, kilka nitek syntetycznej, kilka jedwabnej.
Dwa  dni  dobierania kolorów, szukania nitek i czesanki, rysowania małego projektu i dziubania igiełką. Muszę sobie zakupić przyrząd na kilka igieł  to szybciej mi pójdzie.

       

      Kto jeszcze nie próbował się tak bawić to polecam.  To fajny, szybki sposób na przerobienie zwykłego w niezwykłe. Motyle zaliczyły już wyjście na koncert i dyskretne spojrzenia na mój sweterek.

Już mam kolejny sweterek , zwykły,  bawełniany , biały i pomysł co z nim zrobić  choć  nie bedzie to filcowanie to zapraszam wkrótce do oglądania.

Motyle

        Dziś odsłona kolorowego filcowanego "dzieła" więc  pokazuję co to jest. To zwykły, wełniany,  męski  sweter. Kolor też  męski czyli szary,  nijaki, gładki,  bez wzorów i ozdób słowem zwykły szaraczek. 

Sweter jest dla mnie za duży, za długi bo to męska M ,  ma za długie rękawy ale ma też kilka zalet. Jest z 100% wełny, jak dla mnie jest długi (taki za tyłek) w sam raz do sportowych spodni i chodzenia z kijkami,  nikt go  nie chciał nosić więc gdyby mi sie nie udało go przerobić dla siebie nikt go nie bedzie żałować.

Ufilcowałam na nim dwa kolorowe motyle, początkowo na mokro ale to trudna sztuka więc potem skupiłam sie na igle i filcowaniu na sucho.

Rękawy skróciłam ,zawinęłam pod spód i wyhaftowałam na nich szlaczek fastrygowy z wełenek. Tak sam szlaczek dorobiłam wokól dekoltu.

 Sweter jest  nie do poznania. Nie przypomina już męskiego szaraczka.  Jest leciutki, cieplutki, długi i kolorowy a ja już mam uszykowany następny sweterek i pomysł co na nim ufilcować. Muszę przyznać, że to fajna zabawa a efekty są zaskakująco ładne.

Kolorowo.

         Próbując przezwyciężyć lenistwo lub zniechęcenie zabrałam sie za coś nowego. Nie jest to dzierganie ani szydełkiem  ani drutami. Wyciągnęłam stare zapasy czesaniki wełnianej, igły do filcowania i coś tam zrobiłam. 

        Codziennie poprawiam moje "dzieło"  bo jak się człowiek dopiero uczy w trakcie robienia to nie wszystko wychodzi tak jak się myślało, że wyjdzie. Ponieważ humor ostatnio mi nie dopisuje postawiłam na kolor a właściwie na dużo kolorów. Zawsze do mnie przemawia muzyka i  obraz,  słowa jakoś mniej więc praca jest maksymalnie kolorowa.  Co to będzie zobaczycie jak  będę już zadolowona z efektu  końcowego.

Duma Babci.

      Niedawno pokazywałam błękitny sweterek dla mojej księżniczki i opisywałam jej "kaprysy " . Dziś chcę pokazać, że księżniczka  potrafi też uczyć się praktycznych rzeczy i wykazuje przy tym zadziwiającą cierpliwość.

       Wnusia obserwuje mnie i jak to dziecko chce też szyć i dziergać jak Babcia. Jak się domyślacie bardzo mnie to cieszy.   Zostawiam wszystkie kolorowe szmatki i pozwalam je ciąć  w zupełnie dowolny sposób. Nie daję jej  nożyczek dla przedszkolaków bo nimi trudno ciąć tkaniny. Tnie moimi małymi nożyczkami tylko wybrałam dla niej takie z okrągłym końcówkami.  Uczę jak trzymać nożyczki ,  jak układać materiał, jak ciąć materiał aby nie zrobić sobie krzywdy. Choć ma tylko 4,5 roku świetnie sobie radzi i zapamiętuje moje uwagi. Potrafi też już szyć. Oczywiście to  narazie tylko fastryga ale  uważam , że robi to wspaniale. Daję jej dużą  metalową igłę z okrągłym czubkiem (taką do szycia wełny, nieostrą, ale prawdziwą nie zabawkową) i  kawałek syntetycznej siatki . Uczę jak się igłę trzyma , jak wbija i wyciąga z materialu.  W pudełku odkładam kolorowe końcówki wełenek  którymi wyszywa na siatce co tylko chce. 

     Na zdjęciach  dzieło mojej wnusi. Zrobiła je zupełnie sama, wybrała włóczki, ucięłam ile chciała, nawlekła igłę,  wyszyła wzorki, odcięła końcówkę. Zwróćcie uwagę, że zaczęła i skończyła każdy kształt w tym samym miejscu ,  ja ograniczyłam się tylko do związania supełka na włóczce.  Kiedy skończyła poinformowała mnie, że to są kamienie więc jak widzicie wyobrażnię też ma po Babci. Jestem z niej dumna i muszę pochwalić się jej "dziełem".

Nietoperze

Żeby mi się tak chciało jak mi sie nie chce....
Kryzys na blogu, kryzys w robótkach, kryzys w sprawach domowych, nawet na spacery  nie chce mi sie chodzić. Wszystko wydaje mi sie za  duże , za trudne, nie do zrobienia , nie do ogarnięcia. Przeczekać, czy jednak zmusić się do czegokolwiek? Sama nie wiem , nic mnie nie cieszy , nic nie interesuje i tak sobie wegetuję dzień po dniu. Zawsze mnie to denerwowało u innych a teraz mnie dopada niechęć do wszystkiego.
Zanim zrobię cokolwiek nowego pokaże Wam  dywanik do sypialni. Niezbyt duży bo i sypialnia malutka. Wydziergany na szydełku w technice mozaiki, mięciutki , milutki bo dołożyłam włóczkę trawkę.  Biało- miętowy żeby pasował do ścian, z motywem nietoperzy, podszyty  siatką antypoślizgową. To prezent  gwiazdkowy i chyba się spodobał bo natychmiast wylądował  koło łóżka. Tylko Pan domu był trochę zdezorientowany bo żona mu zabroniła deptania dywanika brudnymi kapciami  choć zapewniałam, że można go prać nawet w pralce.

A może ja jak te nietoperze przeszłam w stan hibernacji?

Dla Śnieżynki

To nie sa buty Mikołaja a raczej bamboszki dla Śnieżynki. Tradycyjnie robię skarpeto-kapciuszki dla córki . Wytrzymują rok intensywnego użytkowania mam więc gotowy  coroczny prezent gwiazdkowy. Dwa lata temu były osiołki kłapouszki, rok temu myszki. Podobno myszki wygryzły dziurkę na palcu więc wydziergałam bamboszki na zimę.

Replika.

Pamiętacie mój wpis o zgubionej chuście?   Zagubina ulubiona

Własnie skończyłam replikę, mam nadzieje, że ta nie zginie. Duża czarna chusta 220x 80 cm

Mikołaj się spieszy.

Mikołaj jest strasznie zajęty, spieszy się aby zdążyć z prezentami. Nawet pisać na blogu nie ma czasu.
Chusta  200 x 70 cm.

Zimno mi nie straszne.

        Czysta alpaca 100% , włókno szlachetne, mięciutkie, cieplutkie. Problem  był  taki, że miałam tylko dwa motki po 40 g, w każdym  88 m.  Na dodatek to były zupełnie różne kolory jeden brązowy,  jeden szary.  Jedynym plusem było to, że  była taka sama   grubości  wełny. Zupełnie nie wiedziałam co można zrobić z taką niewielką ilością ale szkoda mi było wrzucić ją do pudła na " wieczne przechowanie". Jak się ma duże zapasy to za miesiąc nie będę już o niej pamiętać bo wygrzebię z pudła coś zupełnie innego. 

    Zimno, wietrznie, deszcz pada za oknem  więc  wyciągnęłam  druty  i wydziergałam czapkę. Czapka ma być cieplutka  więc dziergałam  dwie nitki, trochę melanż brązowo-szary, trochę jednolitego koloru  brązowego i szarego. Fason mój ulubiony( to nic, że mam podobne 3 czapki). Wełnę wykorzystałam do ostatniego centymetra , jestem przygotowana na zimne dni.

        Modelka ma trochę za małą głowę ale lepsze to niż nic.

Zagubiona , ulubiona.

    Niedawno dostałam "dramatyczny" telefon -Mamo zgubiłam czarną chustę!!!!! Wsadziła  chustę do rękawa w kurtce i pewnie jej wypadła w galerii handlowej. Była tak zdesperowana, że szukała jej przez godzinę ale niestety przepadła jak kamień w wodę.

       Jak się domyślacie zrobiłam córce wiele chust ale  to ta zagubiona  była ulubiona. Idealna  w rozmiarze 225 x 85 cm ,  kolorze( czarna!) , wzorze - czarne kwiaty na  czarnej siatce, z idealnej dla alergika  włóczki ( akryl z jedwabiem wiskozowym) .  Córka nawet pamiętała nazwę  włóczki z której ją dziergałam  i oczywiście chce  nową chustę   z takiej samej włóczki , w takim samym  rozmiarze,  słowem identyczną.  

      Chusta była wiekowa  miała 15 lat albo  więcej ale mimo ciągłego użytkowania i prania w pralce wyglądała jak  prawie nowa. Obiecałam ukoić  żal dziecka  i zrobić  kopię. I tu zaczęły się schody. Włóczkę przestali produkować jakiś czas temu musiałam więc szukać czegoś podobnego .Ani ja ani córka nie pamiętamy jaki to wzór był na tej chuście więc musiałam poszukać  wzoru który pasowałby  do tak dużej chusty. 

       Kiedy już zgromadziłam włóczkę, wzór ,szydełko  i wolny czas  coby natychmiast zabrać się za dzierganie  rehabilitantka kazała mi ograniczyć  szydełkowanie ze względu na problemy z ręką. W związku z tym  dziergam sobie powoli po kilka rzędów i  mam nadzieję , że do grudnia zdążę.

Morza szum, ptaków śpiew.......

    Wspomnienie lata: plaża, morze, słońce, błękitne niebo.

     Nie potrafię malować, rysuję też  kiepsko co nie znaczy, że nie mogę tego robić  skoro sprawia mi to przyjemność. Zwykły kamień  taki leżący na polnej drodze pomalowałam  kredkami wnuka i polakierowałam. Służy mi  jako przycisk  na obrus  na działkowym stole bo wiadomo nad morzem zawsze trochę wieje . Kamień nieduży tak jak mój talent malarski  ale radość z tworzenia ogromna.

A tu druga strona mojego "dzieła" , zwykły kamień.

Różowe śmieci.

    Ponieważ jestem niepoprawnym chomikiem wszyscy wokół obdarowują mnie  niechcianymi rzeczami. Różowy sweterek ze srebrną nitką po jakieś dorastajacej panience też trafił w moje ręce z tekstem "może Ci się przyda, sprujesz i zrobisz coś innego" . Okazało się jednak, że sweterek jest robiony maszynowo i w wielu miejscach jest cięty. Z prucia  nic nie wyszło choć odrobinę się namęczyłam prując szwy i obrzucenia zanim odkryłam cięcia. Sweterek trafił do kosza. Tyle tylko, że to jest tzw. kosz nieostateczny czyli kosz  na śmieci robótkowe, nici, ścinki, szmatki  itp.  

     Różowe śmieci poleżały w koszu 2 dni a potem niestety wpadłam na pomysł, że jednak coś z nich zrobię. Śmieci zostały wydobyte z kosza i tak powstały różowe róże do niczego mi niepotrzebne .  W rzeczywistości róż nie jest taki wściekły to tylko lampa  aparatu przełamuje kolory. Niczego to jednak nie zmienia.     
        Leczyć się tego nie da , trzeba z tym żyć, pocieszcie mnie , że nie jestem w tym szaleństwie jedyna 😔

Barwy jesieni początek

     Coś będzie w jesiennych barwach. Zachęcona  piękną , jesienną pogodą ( wczoraj  siedziałam na słoneczku w krótkim rękawku) , zniechęcona   zakazem dziergania bez umiaru zwłaszcza szydełkiem  ( jakieś tam problemy z łokciem i barkiem) zaczęłam nową robótkę . Mam się samoograniczać no to robię  dużo przerw w czasie których grzecznie wykonuję zlecone ćwiczenia  bo zrezygnować z robótek  nie potrafię. Zaglądajcie  do mnie  niedługo opiszę co i z czego powstało. Dziś tylko kolorami Was zachęcam.

Księżniczki nie noszą zwykłych sweterków.

👸     Sweterek miał być  niezbyt gruby, zapinany na guziki, taki pod kurteczkę do przedszkola. Łatwy do zakładania, zdejmowania, prania, nie wymagający prasowania, blokowania, bez zbędnych  ozdóbek i fanaberii,  słowem "zwykły".

      Kiedy wnusia przymierzała prawie gotowy sweterek  już widziałam, że łatwo nie będzie. 😔

      Pierwszy problem to kolor . Sweterek nie jest różowy!!!

      Jak się ma 4,5 roku to każdy inny kolor jest zły a niebieski kolor to  podobno jest tylko dla chłopaków.   Nie wiem skąd się to bierze ale nawet w sklepach trudno o fajne ciuszki dla takich panienek  w kolorach innych niż wszelkie odcienie różu, fioletu lub białego. Tłumaczyłam, że  to nie jest kolor niebieski tylko błękitny jak niebo albo niezapominajki i jakoś mi się udało ją przekonać.

      Pojawił się jednak kolejny problem. Dlaczego na sweterku nic nie ma? 

Bez  kwiatka, motylka,  misia,   kucyka, serduszka sweterek jest nieładny!!! 😝

Nic nie pomogło tłumaczenie, że  ma  ażurowe dziureczki a to prawie jak koroneczki.

No cóż sama jestem sobie winna . Ostatni  "zwykły" sweterek osobiście obszyłam  świecącymi  aplikacjami w kolorze różowym.  Cóż było robić i do tego zwykłego sweterka doszłam atłasowe różyczki i wreszcie usłyszałam, że sweterek jest ładny 😊

    👰   Księżniczki zwykłych sweterków  nie noszą bo takie jest ich księżniczkowe prawo. Chyba nie warto z tym walczyć zwłaszcza, że szybko z różu wyrastają a co gorsze potem wchodzą w "czarny".